‘Inclusief theater? Hé, hier is nog nooit iemand buitengesloten!’ 

Je gaat terug naar de basis als regisseur van Twentse producties. Waarom nu pas?
“Toen Gerard (Cornelisse, red) mij vroeg heb ik eerlijk gezegd wel even getwijfeld. Ik heb een theaterschool, een kindercastingbureau en ik nam de ruimte niet om zelf theater te maken. Ik ben zo blij dat ik mijn eerste grote liefde weer in de armen heb gesloten. Maken, dat is toch waar het om draait. Blijkbaar zag Gerard dit in mij, en het moment kon niet beter.” 

Waar zit jouw liefde voor de Twentse verhalen?
“Ik houd van theater op locatie, ik houd van verhalen die ertoe doen. Niet te bombastisch, niet te over-geëngageerd. Niet dat je de subsidie er doorheen ziet. Inclusie-eisen, die liggen er soms zo dik bovenop. Hé, denk ik dan, wij hebben nog nooit iemand uitgesloten. De kern, het verhaal en het spel, die moeten het doen. Ik wil mensen raken en dat hoeft niet met mega-producties. Ik werk ook graag klein.” 

‘Karine is die bevlogen maker die haar kansen nu gaat grijpen’ 

Je stelt je kwetsbaar op...
“Toegeven dat jij het soms ook even niet weet is heel belangrijk, vind ik. Met elkaar de puzzelstukjes zoeken; daar ontstaan de pareltjes. Dat je tijdens een repetitie enthousiast roept: ‘Ja, dit is het. Zo moet het!’ Goud ontstaat alleen als je het samen doet. Bij het maken van De Gierige Koning was het sparren met Joris van Veldhoven zo mooi. We waren allebei op vakantie en ik stond op het strand toen hij belde. We hebben zo’n klik, denken allebei vanuit het verhaal, de spelers, de doelgroep en wat je nodig hebt om het te kunnen maken. Niet te ingewikkeld doen. In 20 minuten waren we er uit.” 

Gekke vraag misschien, maar zou jij commercieel theater kunnen maken?
“Mensen geven wat ze verwachten, nee. Wel: iets maken waarvan blijkt, dit wil het publiek zien. De volgorde moet kloppen. Maar soms zie ik in de experimentele hoek dingen waarvan ik denk: voor wie is dit in Godsnaam gemaakt? Altijd in de gaten houden wie de doelgroep is. Verhalen vertellen is onderdeel van het leven. Bij mij gaat er altijd een laagje magie over, zodat het publiek met een vraag achterblijft.” 

Waarom werk jij graag in Twente?
“Mijn vader woonde in Rotterdam dus als kind kwam ik daar vaak. Ik heb nooit gesnapt dat het aanbod daar groter was. Waarom hebben wij in Enschede geen Hofplein, papa? Twente heeft zoveel mooie verhalen die verteld moeten worden. Theater Producties Twente doet dat en ik heb het zo gemist. Dus ben ik daar heel graag bij. Ze geven heel veel vertrouwen aan de makers en zijn niet bang om te falen. Er gaan geen hele adviesorganen aan vooraf. Niet honderd uur overleg over niks - nee, we zijn al begonnen! Als je niets aandurft, blijf je stilstaan. Als je risico durft te nemen, ontwikkel je je. Die mentaliteit past bij mij.”