‘Ik hoef niet alles zelf te doen’

Voel je je al een beetje thuis in Twente?
“Zeker. Doordat ik er sinds Het Verzet Kraakt veel heb geregisseerd, heb ik veel mensen leren kennen. Steeds word ik met open armen ontvangen. Ik leer over de streek, het verleden en de mensen. En ik hoor ook mooie nieuwe verhalen.”

Jij komt van buiten. Heeft dat voordelen?
“De opzet van Theater Producties Twente is dat we ín Twente maken, vanuit Twents perspectief. Maar als een theaterstuk eenmaal klaar is, moet het zich uitspreiden over het land. Ik houd Twente een spiegel voor. De Twentenaar gaat er makkelijk vanuit dat iedereen de taal, de inhoud en de humor wel begrijpt.”

“Bij Twentenaren staat de – droge – humor altijd bovenaan. Maar Het Verzet Kraakt bijvoorbeeld, is een tragisch verhaal. Soms is humor een smeermiddel, maar niet alles hoeft weggelachen te worden. Ik ben op mijn intuïtie afgegaan en heb de gevoelige snaar doorgevoerd. Dat was een risico, maar het werkte! Zie: zijn we toch niet zo verschillend in dit land als we soms denken.”

Kun je goed werken met Tukkers?
“De Twentenaar kijkt de kat uit de boom. Dat is eerst even lastig, maar als ze eenmaal uit de boom zijn, zijn ze helemaal mee. Dan kan alles.”

Wat is voor jou de kracht van Theater Producties Twente?
“We maken verschillende producties: groot en klein. En we hoeven niet alles zelf te doen. De insteek is dat we jonge mensen – regisseurs, componisten, choreografen – een kans geven. Ze mogen leren, fouten maken, want er is een veilig vangnet. Gerard Cornelisse gooit ze in het diepe, maar er is altijd ergens een zwemhaak. Hij geeft jonge makers een groot vertrouwen. Dat is een manier waarop ik graag wil werken. Het vak doorgeven, mooi.”

Hoe geef jij het vak door?
“Soms ga ik kijken naar stukken van jonge mensen en geef ik feedback. En Reuring in het Reggedal heb ik samen met Ellen Kremers – zij woont in Hengelo – geregisseerd. De eerste twee dagen heb ik de voorstelling snel neergezet, van het begin tot het einde. Toen heeft zij het overgenomen en drie weken met de cast gerepeteerd. Op het laatst waren we nog een dag samen. Dan merk ik dat ik niet eens meer zo veel hoef te doen.”

Leer jij daar zelf ook iets van?
“Vertrouwen geven en loslaten! En ook dat je op het laatst nog veel kunt veranderen. It ain’t over till the fat lady sings.”

Gerard Cornelisse gooit ze in het diepe, maar er is altijd ergens een zwemhaak.