‘Het is mijn missie om populaire cultuur aan high culture te verbinden’
God is in the details, zei Sondheim ooit. Danny Westerweel kan het niet méér eens zijn. Het licht precies goed, de bediening fijn, het eten heerlijk en de muziek niet te droevig. Dan wordt theater een onvergetelijke gezamenlijke ervaring. “Uiteindelijk draait het allemaal om noaberschap. Om dat warme bad.”
Wat ben je eigenlijk Danny? Een schrijvende acteur of een acterende schrijver?
“Jeetje. Je komt meteen binnen zeg! In de kern ben ik toch een acteur, denk ik. Het is mijn eerste grote liefde en ik ken het het beste. Ook als ik schrijf, denk ik: Stel, ik sta op de vloer. Hoe zou ík het zeggen? Waar zou ik emotionele overgangen maken? Wat moet er van binnen gebeuren bij acteurs zodat ze de zaal meteen grijpen? Of ik nu schrijf, een vertaling maak of regisseer, acteren is de basis.”
‘Danny kan eenvoudig van hoofdrol naar bijrol schakelen. Als schrijver, speler en regisseur’
Gerard Cornelisse, artistiek leider TPTJe bent ‘bff’ geworden met Anne de Blok. Maakt dat samenwerken niet lastig?
“We vertrouwen elkaar volledig en als we samen een artistiek team vormen is het net als in een goed huwelijk. Recent hebben we Het Kerstdiner gemaakt, gespeeld door Laus Steenbeeke en Lieneke le Roux. Dat gaan we eerst brainstormen: wat houdt ons bezig? Anne wilde er The Great Gatsby van het Oosten van maken en ik dacht aan een moordmysterie. De muziek moest jaren ’20, jazzy. Dus betrekken we Bart Geleynse al vroeg: kun je daar iets mee? En we wilden het publiek onderdeel maken van de voorstelling. Zij zitten aan het diner en Laus is de gastheer. Een totaalervaring.”
En dan werken Anne en jij als guppies met ervaren vissen…
“Samenwerken zonder dat je jezelf teveel wilt bewijzen heeft vooral met enthousiasme en persoonlijkheid te maken. Ik geloof in positief stimuleren. Je ego niet te groot maken is best kwetsbaar, je hebt iets voor ogen en het is jouw kindje. Maar acteurs zijn geen paspop in een frame. Een acteur kan ineens iets prachtigs doen dat de productie helemaal optilt. Dan stoppen ze hun hele hart erin en wordt het magisch.”
Welk Twents verhaal zou jíj op de planken willen brengen?
“Het verhaal van Jatti fascineert mij enorm. Jatti werd 50 jaar geleden vermoord in jongerencentrum Fashion in Hengelo. De dader is bekend, maar het lichaam nooit gevonden. Een moord zonder lijk! Regiohistoricus en journalist Marco Krijnsen deed uitvoerig onderzoek. Hij publiceerde krantenartikelen, schreef een boek en ging zelfs graven op plekken waar Jatti mogelijk kon liggen. De voorstelling die wij gaan maken baseert zich op de feiten, maar zoekt naar universele thema’s. Wat is vrijheid? Doen wat je wil, of zijn er grenzen? De onkunde van de mens om met vrijheid om te gaan is een prachtig gegeven.”
Je ziet het al helemaal voor je…
“Het is mijn missie om populaire cultuur aan high culture te verbinden. ‘Jatti’ is daar perfect voor. Een tot de verbeelding sprekende achtergrond - de roerige jaren ’60 en ’70 in het nuchtere Twente. Waarom leverde een progressief experiment zo veel weerstand op van de ‘nuchtere’ bevolking? Daar ligt een ongekende parallel met het heden. En muziek speelt natuurlijk een belangrijke rol, want daar draaide het om in Fashion. Daar komt Bart Geleynse met zijn jonge musici om de hoek kijken. Ook de muziek wordt een fantastische zoektocht.”