‘Theater geeft een stem aan wat normaal gesproken onbesproken blijft’

Jij hebt een bijzondere manier van werken…
“Wil je met theater impact maken, dan moet je beginnen bij de alledaagse leefomgeving van mensen. Als je de verhalen op de directe leefomgeving baseert, speel je in op de herkenbaarheid én kun je een ander perspectief op de bestaande realiteit tonen. Om die verhalen te kunnen vertellen moet je naar buiten. Niet alleen om te luisteren naar mensen, maar ook om je in de gemeenschap onder te dompelen. Vanuit daar denk ik: waar zitten de universele problemen? Een groot goed is dat je tegelijk een community bouwt en ambassadeurs creëert. Samen geef je de verhalen vormen en mensen zien: theater kan ook dicht bij jouw leven staan. ”

Hoe vertaal je dat naar de toekomst?
“Met Theater Producties Twente vertellen we onder meer het verhaal van de straten en de wijken van Enschede, een stad waarvan de geschiedenis nog duidelijk zichtbaar is in het straatbeeld. De villa’s van de textielindustriëlen staan tussen de uit de grond gestampte wijken voor arbeiders. Enschede is door het verloop van de geschiedenis ook een stad van verzwegen armoede en verborgen rijkdommen geworden. Dat er in Enschede  160 verschillende nationaliteiten wonen, zie ik als een verrijking. Ik wil het verhaal van die verborgen problemen en nationaliteiten vertellen. En dus gaan we de wijken in, tekenen de verhalen op en vertellen die in een serie theatervoorstellingen. Zolang de problemen in de wijken geen podium krijgen, ontstaat er ook geen dialoog.”

‘Bran keert zijn filosofische schoenendoos elke dag om en herschikt vanuit chaos en associaties’

Je bent na jouw studie in Twente blijven hangen. Voel je je er thuis?
“Ik zie dat anderen heel goed zijn in ‘aarden’, zelf kan ik dat niet. Dus ben ik altijd nieuwsgierig naar hoe anderen dat wél lukt. Wat maakt leefgemeenschappen gemeenschappelijk? Hoe sluiten ze anderen uit? En de tijd waarin we leven: Hoe verhoud je je tot een wereld die zo snel verandert? Maatschappelijke kwesties zijn altijd heel persoonlijk.”

Wanneer ben jij tevreden?
“Daar zie ik de meerwaarde niet van. Ik kan wel blij zijn als na afloop mensen naar je toekomen en zeggen dat ze het te gek vinden. Maar meer blij ben ik met mensen die door een voorstelling aan het denken zijn gezet. Na een aflevering van Huize Enschede - die over je houvast bevragen ging - kwam ik met een student in gesprek die heel veel las van Jordan B. Peterson, de rechts-conservatieve psycholoog. Ik vind het fijn dat we hem aan het twijfelen hebben gebracht. Je kunt wel continu je wereldbeeld bevestigd willen zien, maar ik vind het belangrijk dat je jezelf altijd blijft bevragen. Zo krijgt theater betekenis. Er is een dialoog op gang gebracht.”

Waar verheug jij je op?
“Dat verschilt per dag. Ik ben nu bezig met ideeën voor Van Heek & de Tukkers en het verhaal van de wijk Dolphia. Een wijk die van oorsprong uit arbeidsmigranten bestaat maar wel met varkenskoppen liet weten dat ze geen vluchtelingenopvang in de buurt wilden. En Jatti natuurlijk. Een waargebeurd verhaal, dat van alle tijden is doordat we een universeel thema te pakken hebben. Dat is waarnaar ik altijd op zoek ben.”